نانوتراست

پوشش ضد حریق یکی از محصولاتی می باشد که در بحث ایمنی سازه استفاده از آن در سازه های با تعداد طبقه بالای پنج و یا سازه هایی که دارای شرایط خاص مانند صنایع نفت، گاز و پتروشیمی می باشند الزامی شده است. به بررسی استاندارد پوشش ضد حریق و 5 استاندارد مهم آن بپردازیم.

برای گردآوری و تدوین این استانداردها، مواد و پوشش های ضدحریق را با شدت و حدت کنترل شده در مدت زمان معینی در برابر آتش قرار می دهند. درنتیجه کارایی مواد و اجزای آنها، بر اساس اینکه چقدر در برابر آتش مقاومت نموده و همچنین مقایسه رفتار این مواد پیش از نخستین نقطه بحرانی مورد ارزیابی و مشاهده قرار می گیرد. مهمترین استاندارد های تدوین شده در حوزه پوشش ضد حریق را می توان به استاندارد UL 263، استاندارد UL 723 ،استاندارد ASTME 736، استاندارد ASTM E605 و استاندارد UL 1709 اشاره کرد که در ادامه به بررسی هر کدام از این استانداردها می پردازیم.

انواع استاندارد پوشش ضد حریق
مهمترین استاندارد های پوشش ضد حریق به شرخ زیر می باشد:

استاندارد UL 263
این استاندارد برای ارزیابی حفاظت در برابر آتش در سازه های فولادی با کاربری اداری مانند مدارس، دانشگاه ها و موارد مشابه می باشد. در این آزمایش میزان مقاومت مجموعه کامل سازه شامل ستون، سقف، دیوارها و کف در برابر گرما و بخارات آب مورد آزمایش قرار می گیرد. لازم به ذکر است که این آزمایش دارای کمترین ایمنی تایید شده برای مقاوم سازی می باشد.

استاندارد UL 723
در این آزمایش، میزان مقاومت مواد به کار رفته در پوشش ضد حریق مورد بررسی و آزمایش قرار می گیرد. همچنین دود مواد آزمایش شده به نسبت میزان مواد در حال تست، مورد سنجش و ثبت قرار می گیرد.

استاندارد ASTM E736
در این آزمایش، به اندازه گیری میزان چسبندگی و استحکام مواد پاشش شده بر روی سطح سازه آزمایشگاهی مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین مقادیر بیان شده در واحدهای SI باید به صورت جداگانه ثبت شود. بنابراین مقادیر هر بخش از سازه می بایست به صورت جداگانه ثبت شود و از ترکیب داده های به دست آمده به صورت تجمیعی جلوگیری شود.

استاندارد ASTM E605
در این آزمایش میزان ضخامت و چگالی پوشش ضد حریق بر روی سازه مورد بررسی قرار می گیرد. در این آزمایش الیاف، پلیمر و یا سیمان مورد استفاده مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.

در زمان بروز حریق، حفظ نقاط مختلف سازه از اهمیت زیادی برخوردار است. این نقاط حساس مانند ستون، سقف، دیواره های جانبی و … می بایست توانایی لازم را در تحمل حرارت آتش داشته باشند. بدین منظور در فرآیند ساخت برای ایمن سازی این قسمت ها از مصالح و متریال های مختلفی استفاده می شود که مهمترین آن ها پوشش ضد حریق می باشد. این محصول معمولا به صورت ملات و از طریق پاشش به سازه مورد استفاده قرار می گیرند. امروزه تعیین استاندارد برای محصولات مختلف به امری عادی تبدیل شده است. این استانداردها به منظور پیشگیری از وقوع حوادث و رساندن محصولات به یک حدقابل قبول از کیفیت مورد استفاده قرار میگیرد. محصول پوشش ضد حریق نیز از این قاعده مستثنی نیستند و برای آن ها نیز استاندارد های مختلفی تدوین شده است. بر طبق این استاندارد ها، مواد به کار رفته را در سطح آزمایشگاه و بر اساس میزان مقاومت، میزان واکنش پذیری، میزان چسبندگی، تست کاربرد در بخش های مختلف سازه، و موارد دیگر بر اساس طیف مختلفی از استانداردها و چک لیست ها مورد بررسی قرار می گیرند.

استاندارد UL 1709
این استاندارد یکی از مهمترین استاندارد سازه ها در صنایع نفت و پتروشیمی می باشد. در این آزمایش میزان مقاومت پوشش در برابر آتش سوزی با سرعت و درجه بالا مورد بررسی قرار می گیرد. یعنی در صورت بروز حریق، پوشش ضدحریق استفاده شد بتواند تا 30 دقیقه توانایی تحمل 2000 درجه فارنهایت بدون رسیدن آسیب به سازه را داشته باشد.